[Eliza] O, kto to już przyszedł! Zapraszamy, zapraszamy. Czekaliśmy na Ciebie.
[Mia] Mamy dla Ciebie dobre wiadomości!
[Klemens] Powoli, Mia. NajPierw chyba powinniśmy za coś naszego młokosa przeprosić, prawda?
[Wiktor] Oficjalnie nie powinniśmy tego robić…
[Tola] Oj Daj spokój Wiktorze. Razem przeszliśmy przez te wszystkie misje, to i razem powinniśmy dzielić nasz sekret. Kto zamierza o tym powiedzieć? Mogę ja? Mogę ja?
[Klemens] Ochhh, Tylko bez wchodzenia w zawiłości, dobra?
[Tola] Pewnie! Widzisz, nie powiedzieliśmy Ci tego od początku, ale tak naprawdę nie jesteśmy stąd. Pochodzimy z…
[Mia] Z 2048 roku.
[Tola] Dzięki Mia. Z 2048 roku, tak. Z przyszłości, choć wiem, jak głupio to brzmi, to tak właśnie jest. Nieprawdopodobne, co?
[Klemens] Fundacja “Nasz Jedyny Bałtyk” w 2022 roku jeszcze nie istnieje. Zostanie założona dopiero za kilka lat.
[Wiktor] W naszych czasach, co również i dla nas wydawało się niemożliwe, stworzono maszynę zdolną do podróży w czasie. Jej działanie jest jednak bardzo ograniczone. Można wyruszyć tylko do konkretnego miejsca z konkretną datą i o konkretnie określonym czasie przebywania w tym miejscu.
[Mia] Jeśli nie zdążymy wrócić w tym czasie, to utkniemy tu na zawsze. Nasza Fundacja w 2048 roku stara się walczyć o dobro Bałtyku. Jednym z przedsięwzięć była właśnie ta misja. Misja, która nosi nazwę “Kryptonim: Bałtyk”.
[Eliza] Naszym celem było cofnięcie się do roku 2022 i wskazanie problemów Bałtyku, które można starać się zwalczać już w tej chwili. Nie możemy jednak działać w tym kierunku bardziej aktywnie, niż informacją. Wszystkie inne działania mogłyby sprawić, że przyszłość by się po prostu (nie) zmieniła.
[Mia] A to czy się faktycznie zmieni, nie zależy od nas, tylko od Ciebie. I od osób właśnie takich jak Ty.
[Wiktor] Nasza misja zakończyła się tu dobrymi wynikami. Nie spełniają one wszystkich założeń, można by jeszcze coś, gdzieś poprawić, ale nie mamy już na to czasu. Możemy zostawić Cię z tym, co Ci przekazaliśmy.
[Klemens] Mamy nadzieję, że dobrze wykorzystasz tę wiedzę, aby sprawić, że przyszłość będzie lepsza niż dzisiaj.
[Tola] W końcu trzeba pamiętać, że to…
[Wszyscy] Nasz jedyny Bałtyk!
[Tola] No właśnie. To czas pożegnania. Zapewne się już nigdy nie zobaczymy, bo mogłoby to zaburzyć wszystko, co tu osiągnęliśmy.